Ο σπουδαίος ρόλος του πατέρα στη ζωή του παιδιού και η νέα γενιά μπαμπάδων

Η αλήθεια είναι πως στην επιστημονική βιβλιογραφία τα προηγούμενα χρόνια ο ρόλος του πατέρα στην ανάπτυξη του παιδιού δεν είχε μελετηθεί σχεδόν καθόλου, καθώς όλο το βάρος έπεφτε στο ρόλο της μητέρας. Το τελευταίο όμως χρονικό διάστημα έχει αρχίσει να αλλάζει η αντίληψη αυτή (και όχι μόνο η αντίληψη αλλά και η συμμετοχή του πατέρα στην ανατροφή του παιδιού!) και να μελετάται εκτενώς ο ρόλος του στην υγιή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Και ενώ και οι δύο είναι πολύ σημαντικοί, υπάρχουν αρκετές διαφορές στον τρόπο που ο κάθε ένας επικοινωνεί με το παιδί.

Η μαμά επειδή είναι αυτή που συνήθως περνάει περισσότερο χρόνο μαζί με το παιδί, είναι και εκείνη που τις περισσότερες φορές βάζει τα «δυσάρεστα» όρια και θα πει όχι σε πράγματα που το παιδί θέλει να κάνει αλλά δεν πρέπει. Από τη στιγμή που περνά πολλές ώρες μαζί του είναι αυτή που θα επιμείνει στο να μαζέψει το παιδί τα παιχνίδια του που είναι παντού διασκορπισμένα στο σπίτι και θα φωνάξει περισσότερο για να ολοκληρώσει το παιδί το διάβασμα.

Από την άλλη μεριά, ο μπαμπάς είναι αυτός που στο νου των παιδιών είναι πιο ανοιχτός στο να παίξει παιχνίδια διαφορετικά, συναρπαστικά, χωρίς όρια και περιορισμούς, χωρίς να σκέφτεται αν θα γίνει το σπίτι ακατάστατο. Ο μπαμπάς λόγω της φύσης του θα προτείνει στα παιδιά δραστηριότητες που έχουν μέσα τρέξιμο, κυνηγητό, μεταμφιέσεις, χοροπηδητά, φωνές, ουρλιαχτά και γαργαλητά. Το στυλ του παιχνιδιού που επιλέγουν οι μπαμπάδες εμπλέκει μέσα μεγαλύτερη σωματική δραστηριότητα. Ενώ για παράδειγμα η μαμά θα επιλέξει να ζωγραφίσει με τα παιδιά της, ο μπαμπάς θα επιλέξει να παίξουν κυνηγητό ή μπάλα μέσα στο σπίτι. Τα περισσότερο δυναμικά όμως παιχνίδια είναι και αυτά που δίνουν στα παιδιά τη δυνατότητα να εκτονώσουν την ενέργειά τους και να δεθούν συναισθηματικά με το μπαμπά.

Πολλές γυναίκες από τη στιγμή που γίνονται μαμάδες αρχίζουν να γίνονται υπερπροστατευτικές. Ο ρόλος της μητρότητας είναι συνδεδεμένος με την ευθύνη που αποκτούμε από τη στιγμή που φέρνουμε στον κόσμο το μωρό μας. Το γεγονός ότι περνάμε πολύ περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας από τον αντίστοιχο που περνά ο μπαμπάς μας βάζει σε μια διαδικασία να δημιουργήσουμε ένα δίχτυ ασφαλείας γύρω από τα παιδιά μας, προσπαθώντας να τα προστατεύσουμε. Αυτό που ξεχνάμε όμως είναι πως με αυτό τον τρόπο δημιουργούμε φοβισμένα παιδιά που θα γίνουν φοβισμένοι ενήλικες. Πολλές φορές γινόμαστε παρεμβατικές, κάνοντας συνεχώς παρατηρήσεις για το πού παίζουν, πώς παίζουν, μήπως κρυώσουν κτλ. Δε σκεφτόμαστε όμως πως έτσι τους στερούμε εμπειρίες μέσα από τις οποίες θα έπαιρναν μαθήματα ζωής. Αντίθετα, ο μπαμπάς επειδή βιώνει την πατρότητα με τρόπο πολύ διαφορετικό από τον αντίστοιχο της μαμάς, είναι πολύ πιο χαλαρός και εστιάζει λιγότερο στους κανόνες και τα πρέπει.

Τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια νέα γενιά μπαμπάδων που βάζουν προτεραιότητα το παιχνίδι με το παιδί, τη βόλτα στο πάρκο και το κυνηγητό μέσα στο σπίτι! Οι μπαμπάδες της νέας γενιάς, όπως τους ονομάζουμε, είναι όλοι αυτοί οι μπαμπάδες που παίζουν πολύ ενεργό ρόλο στο μεγάλωμα και την ανατροφή του παιδιού, χωρίς να ρίχνουν όλη την ευθύνη στη μαμά. Είναι αυτοί που θα παίξουν αυθόρμητα παιχνίδια, που θα είναι περισσότερο χαλαροί στο θέμα των ορίων, που θα αφήσουν το παιδί περισσότερο ελεύθερο για «να κάνει το λάθος και να μάθει».

Οι ρόλοι του μπαμπά και της μαμάς είναι αλληλοσυμπληρούμενοι ρόλοι που είναι πολύ σημαντικοί για τη σωστή ανατροφή του παιδιού! Δώστε χώρο στους μπαμπάδες και αφήστε τους να δημιουργήσουν συναισθηματικούς δεσμούς με τα παιδιά σας!